Natuurhulpcentrum Opglabbeek - Week 1
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
10 Januari 2015 | België, Opglabbeek
07/01/2015
Hoi allemaal! Na heel veel twijfelen ga ik toch maar eens proberen om verslag te doen vanuit Opglabbeek. Dat heeft alles te maken met alle complimentjes die ik heb gekregen over mijn verslagen uit Bolivia, het was heel leuk om te horen wat jullie overal over dachten! Dat maakte het ook wel weer lastig om het weer op te pakken, ik wil jullie natuurlijk niet teleurstellen! Nu zit ik hier natuurlijk in een totaal andere situatie; niet meer diep in de jungle in een ver en zonnig land, maar ‘simpelweg’ bij onze zuiderburen. Toevallig wél in het grootste opvangcentrum van België! ‘Helaas’ is het op dit moment een rustigere periode (wel beter voor de beestjes natuurlijk, en zo houden we het liever, ik ben niet egoïstisch ;) ) (Oké, soms een beetje wel :P ). Dat het wat rustiger is betekend wat minder diertjes, waardoor het merendeel van de taken bestaat uit schoonmaken.
Hoewel, inmiddels is het nu dag 2, en ik ben al op 2 interventies mee geweest Dat het ‘rustig’ is wil niet zeggen dat er hier niet genoeg dieren zitten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen flauw idee heb hoeveel telefoontjes er hier per dag binnen komen, maar het zullen er behoorlijk wat zijn. Naast de meldingen over o.a. gewonde dieren etc., zijn er ook de telefoontjes waarvan je je maar moet afvragen hoe serieus je er mee moet omgaan. Zo belde er gisteren een vrouw om te vragen of ze haar mopshondje een jasje aan moest doen tijdens het wandelen. Tsja.. Wat betreft de 2 serieuze meldingen waar ik uiteindelijk mee op af mocht gaan; 1tje was loos alarm. Zodra we bijna bij de desbetreffende plaats waren, kregen we een telefoontje vanuit het Natuurhulpcentrum dat de ree, waarvan niet helemaal zeker was wat ermee was, inmiddels al weer weg was. Verspilde tijd & verspilde benzine, maar niemand z’n schuld. Dat soort dingen gebeuren immers. De 2e melding van een ree kwam niet veel later. Bij een gezin zat een jonge ree in de (vrij grote) achtertuin. Normaal niet zo’n probleem op zich, maar de bewoners durfde hem niet de tuin uit te jagen. Dat was overigens niet zo slim geweest, want het beestje was toch ver genoeg van het bos gewandeld om wat verkeer tegen te kunnen komen. Hij moest daar dus weg.
Zo gezegd, zo gedaan. Samen met 2 andere vrijwilligers gingen we op de oproep af. Het bokje (vermoedelijk een jong van afgelopen jaar), stond achter het tuinhuisje te genieten van het zonnetje. Een flink net + wat slimme moves = 1 gevangen ree! Van de dame des huizes kregen we de instructies naar het dichtstbijzijnde bos. (Uiteraard hebben we het bokje eerst even nagekeken ;)). Eenmaal daar aangekomen het bokje uit de vervoerskist gehaald, op de grond gezet, en hem weg zien huppelen het bos in. Ultiem geluksmomentje
Zulke geluksmomentjes zullen hier nog veel vaker komen geloof ik. Op dit moment biedt het Natuurhulpcentrum onderdak aan o.a. 2 tijgers (een vrouwtje, en een mannetje; Ginger), 2 leeuwinnen, 6 stekelvarkens, 2 wasbeerhonden, wasberen, een jonge bruine beer (Berros), verschillende apen, veel roofvogels en uilen en enkele egeltjes. Op dit moment beperken mijn werkzaamheden zich tot de Intensive Care (en als ik niks te doen heb help ik mee met het voer bereiden voor de dieren buiten en afwassen). Op de IC zitten op dit moment 3 überschattige tamme konijntjes die nog vrij jong zijn en met de hand gevoerd worden (konijntjes zijn bijna up for adoption!), 1 ratje en 1 mannelijke chinese hamster (same goes here! Dit beestje is zo ongelooflijk lief!), en wat cavia’s. Verder zit er nog een sneeuwuil, een sperwer, wat ganzen, een kokmeeuw, bosuilen, een buizerd, en nog wat diertjes. Morgen worden er als het goed is twee operaties uitgevoerd worden; een knobbelzwaan wordt geopereerd omdat een breuk in de vleugel niet geneest. Ik geloof dat dit een amputatie wordt. Verder wordt er ook nog een bosuiltje aan zijn vleugel geopereerd. De vogels hier zijn wel een beetje ‘pechvogels’! :P
Ik denk dat ik het hier voor nu maar even bij houdt. Als ik zie hoeveel ik nu al getypt heb en hoe kort ik hier daadwerkelijk nog maar zit en hoe lang ik nog te gaan heb, dan geloof ik dat jullie nog zeker wat tegoed gaan hebben van mij.
Mochten jullie interesse hebben in meer informatie over mijn stageplek, kijk dan even op http://www.natuurhulpcentrum.be ! Donateurs zijn altijd welkom. Voor de Belgjes; een jaar lang donateur ben je al voor 6 euro. Voor mijn Hollandse vriendjes is dat 10 euro. Je krijgt dan meerdere malen per jaar het eigen magazine van het NHC thuis gestuurd waarin je alles kan lezen over de bijzondere dieren die hier verblijven. De beestjes hier zullen jullie dankbaar zijn!
09/01/2015
Week 1 zit er bijna op! Hoewel vandaag nog niet de laatste dag van de week is besluit ik toch de week schriftelijk even af te sluiten. Morgen na stage wordt ik door paps en mams opgehaald en mag ik 2 nachten in mijn heerlijke eigen bed doorbrengen! Echt weekend is het op dit moment nog niet echt, aangezien ik nog een paar zondagen mag werken als caissière. Hoewel even niet hoeven werken ook lekker gaat zijn, zal het ook wat dingen lastiger maken. Omdat ik tot het einde van het schooljaar nog bezig ben met stages zal het niet lukken om een nieuw bijbaantje te vinden. Dat houdt dus in dat ik niet meer kan doorsparen voor mijn plannen voor volgend jaar. En daarover heb ik tot nu toe nog wijselijk mijn mond gehouden. Niks is nog zeker, maar mijn plan is om na mijn Proeve van Bekwaamheid (het laatste examen dat ik tijdens mijn slotstage moet doen) voor minimaal een paar maanden naar het buitenland te gaan. Niet ‘zomaar’ natuurlijk, want hoewel ik reizen en nieuwe dingen zien erg leuk vind, zit ik op dit moment nog te hard op mijn centjes om ze daaraan uit te geven. Ik wil heel graag doorstuderen, maar op dit moment voel ik me er nog niet ‘klaar’ voor. Vandaar dat ik in het buitenland meer ervaring op wil gaan doen in de richting Wildlife Rehabilitation. Dat kan op verschillende plekken in Zuid-Amerika (o.a. Panama & Costa Rica), maar ik heb ook een plek in Zuid-Afrika gevonden waar ik een jaar terecht zou kunnen. Keuzes & mogelijkheden zat dus! Een echte beslissing kan ik natuurlijk nog niet nemen voordat ik mijn diploma daadwerkelijk in handen heb (al denk ik dat ik boze blikken krijg van mijn mentor als ik zeg dat ik daar nog aan twijfel :P ).
Anyway, back to the point waar ik deze hele blog voor gebruik; dat is dus niet voor mijn hersenspinsels over mijn toekomst, maar over mijn stage hier in Opglabbeek! Na de twee interventies van mijn eerste dag helaas geen interventies meer gehad waar ik mee ben gegaan. Toen gisteren de dierenarts aanwezig was zijn veel van de dieren op de IC bekeken, en helaas ook een deel euthanaseert. Euthanasie is iets waar ik tijdens mijn eerste stage bij Vogelklas Karel Schot al heel duidelijk mee te maken kreeg. Een groot deel van de dieren die binnenkomt is al zo ernstig verwond of sterkt gewoon niet meer aan en red het niet. Het is dan humaner om zo’n diertje uit zijn lijden te verlossen. Gelukkig was er wel goed nieuws voor de sperwer die in de IC verbleef; zijn gebroken vleugel was al goed genezen, en de metalen pin die erin zat kon door de dierenarts makkelijk worden verwijderd. De toekomst ziet er voor hem zeer zonnig uit! Sinds enkele dagen zaten er ook twee boerenganzen in de IC. Zij waren op het water terecht gekomen, maar waren nog niet waterdicht (ja, die term gebruiken we echt ;) ). Resultaat was dus dat ze heel vatbaar waren voor longontsteking. In de IC hebben ze even onder een warmtelamp mogen vertoeven, maar toen dat nog niet het gewenste resultaat gaf zijn we gister wat drukker met ze in de weer geweest. Allebei hebben we ze in warm water gewassen en vervolgens grotendeels droog geföhnd. Doordat we hen een beetje geholpen hadden konden ze nu tijd steken in zichzelf poetsen, in plaats van alle energie te steken in warm worden. Het poetsen van de veren is erg belangrijk, vooral bij watervogels, omdat de bewegingen met de snavel over de vetklier en vervolgens over de veren er dus voor zorgt dat de vogel niet druipend nat uit het water komt.
Zoals ik al eerder zei is het op dit moment heel rustig hier met dieren. Dat maakte dat er na de koffiepauze in de middag eigenlijk nog maar weinig te doen was. Dat leidde tot een wandeling buiten, zodat ik eens goed kon kijken waar ik nou eigenlijk terecht ben gekomen. De ‘collectie’ dieren hier veranderd constant; de stekelvarkens die ik eerder noemde zijn inmiddels allemaal al verhuisd. De leeuwinnen die hier zitten zullen spoedig volgen; zij zullen hun jaren onder de Afrikaanse zon mogen doorbrengen. Naast de leeuwinnen verblijven er in het opvangcentrum ook nog 4 leeuwen. Mannelijke leeuwen dus, al zou hun uiterlijk dat niet meteen weggeven. Op jonge leeftijd zijn deze leeuwen gecastreerd waardoor ze niks hebben wat een leeuw onderscheidt van een leeuwin. Met uitzondering van de grootte en bouw dan. Deze ontzettend mooie beesten bewegen zo majestueus, maar ook zo gracieus, dat het bijna niet te omvatten is.
Hoewel de mensen die mij écht kennen weten dat ik vaak best wel wat te vertellen heb, zullen ze mij hier toch wel zien als het stille meisje. Maar zo ben ik als ik mensen leer kennen; afwachtend. Ik begin me hier wel steeds meer op mijn gemak te voelen en ik geniet vooral van de diepere discussies over ethische kwesties (okay, nu klink ik wel heel saai hè? :P). Hopelijk zijn ze mij hier voorlopig nog niet zat, ik ben van plan om nog wel even te blijven plakken! ;)
Aldus mijn eerste week hier! Ik weet dat ik voor volgende week in ieder geval wat meer spullen moet meenemen om mij ’s avonds bezig te houden. Alleen zijn vind ik niet erg, maar alleen is ook maar alleen, zeker als ik de muziek heb afgezet. Dvd’s en boeken gaan er hier als een malle doorheen en spelletjes spelen in je eentje is ook niet zo gezellig.. :P Stiekem moet ik toch maar toegeven dat ik een beetje internetverslaafd ben.
Hoi allemaal! Na heel veel twijfelen ga ik toch maar eens proberen om verslag te doen vanuit Opglabbeek. Dat heeft alles te maken met alle complimentjes die ik heb gekregen over mijn verslagen uit Bolivia, het was heel leuk om te horen wat jullie overal over dachten! Dat maakte het ook wel weer lastig om het weer op te pakken, ik wil jullie natuurlijk niet teleurstellen! Nu zit ik hier natuurlijk in een totaal andere situatie; niet meer diep in de jungle in een ver en zonnig land, maar ‘simpelweg’ bij onze zuiderburen. Toevallig wél in het grootste opvangcentrum van België! ‘Helaas’ is het op dit moment een rustigere periode (wel beter voor de beestjes natuurlijk, en zo houden we het liever, ik ben niet egoïstisch ;) ) (Oké, soms een beetje wel :P ). Dat het wat rustiger is betekend wat minder diertjes, waardoor het merendeel van de taken bestaat uit schoonmaken.
Hoewel, inmiddels is het nu dag 2, en ik ben al op 2 interventies mee geweest Dat het ‘rustig’ is wil niet zeggen dat er hier niet genoeg dieren zitten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen flauw idee heb hoeveel telefoontjes er hier per dag binnen komen, maar het zullen er behoorlijk wat zijn. Naast de meldingen over o.a. gewonde dieren etc., zijn er ook de telefoontjes waarvan je je maar moet afvragen hoe serieus je er mee moet omgaan. Zo belde er gisteren een vrouw om te vragen of ze haar mopshondje een jasje aan moest doen tijdens het wandelen. Tsja.. Wat betreft de 2 serieuze meldingen waar ik uiteindelijk mee op af mocht gaan; 1tje was loos alarm. Zodra we bijna bij de desbetreffende plaats waren, kregen we een telefoontje vanuit het Natuurhulpcentrum dat de ree, waarvan niet helemaal zeker was wat ermee was, inmiddels al weer weg was. Verspilde tijd & verspilde benzine, maar niemand z’n schuld. Dat soort dingen gebeuren immers. De 2e melding van een ree kwam niet veel later. Bij een gezin zat een jonge ree in de (vrij grote) achtertuin. Normaal niet zo’n probleem op zich, maar de bewoners durfde hem niet de tuin uit te jagen. Dat was overigens niet zo slim geweest, want het beestje was toch ver genoeg van het bos gewandeld om wat verkeer tegen te kunnen komen. Hij moest daar dus weg.
Zo gezegd, zo gedaan. Samen met 2 andere vrijwilligers gingen we op de oproep af. Het bokje (vermoedelijk een jong van afgelopen jaar), stond achter het tuinhuisje te genieten van het zonnetje. Een flink net + wat slimme moves = 1 gevangen ree! Van de dame des huizes kregen we de instructies naar het dichtstbijzijnde bos. (Uiteraard hebben we het bokje eerst even nagekeken ;)). Eenmaal daar aangekomen het bokje uit de vervoerskist gehaald, op de grond gezet, en hem weg zien huppelen het bos in. Ultiem geluksmomentje
Zulke geluksmomentjes zullen hier nog veel vaker komen geloof ik. Op dit moment biedt het Natuurhulpcentrum onderdak aan o.a. 2 tijgers (een vrouwtje, en een mannetje; Ginger), 2 leeuwinnen, 6 stekelvarkens, 2 wasbeerhonden, wasberen, een jonge bruine beer (Berros), verschillende apen, veel roofvogels en uilen en enkele egeltjes. Op dit moment beperken mijn werkzaamheden zich tot de Intensive Care (en als ik niks te doen heb help ik mee met het voer bereiden voor de dieren buiten en afwassen). Op de IC zitten op dit moment 3 überschattige tamme konijntjes die nog vrij jong zijn en met de hand gevoerd worden (konijntjes zijn bijna up for adoption!), 1 ratje en 1 mannelijke chinese hamster (same goes here! Dit beestje is zo ongelooflijk lief!), en wat cavia’s. Verder zit er nog een sneeuwuil, een sperwer, wat ganzen, een kokmeeuw, bosuilen, een buizerd, en nog wat diertjes. Morgen worden er als het goed is twee operaties uitgevoerd worden; een knobbelzwaan wordt geopereerd omdat een breuk in de vleugel niet geneest. Ik geloof dat dit een amputatie wordt. Verder wordt er ook nog een bosuiltje aan zijn vleugel geopereerd. De vogels hier zijn wel een beetje ‘pechvogels’! :P
Ik denk dat ik het hier voor nu maar even bij houdt. Als ik zie hoeveel ik nu al getypt heb en hoe kort ik hier daadwerkelijk nog maar zit en hoe lang ik nog te gaan heb, dan geloof ik dat jullie nog zeker wat tegoed gaan hebben van mij.
Mochten jullie interesse hebben in meer informatie over mijn stageplek, kijk dan even op http://www.natuurhulpcentrum.be ! Donateurs zijn altijd welkom. Voor de Belgjes; een jaar lang donateur ben je al voor 6 euro. Voor mijn Hollandse vriendjes is dat 10 euro. Je krijgt dan meerdere malen per jaar het eigen magazine van het NHC thuis gestuurd waarin je alles kan lezen over de bijzondere dieren die hier verblijven. De beestjes hier zullen jullie dankbaar zijn!
09/01/2015
Week 1 zit er bijna op! Hoewel vandaag nog niet de laatste dag van de week is besluit ik toch de week schriftelijk even af te sluiten. Morgen na stage wordt ik door paps en mams opgehaald en mag ik 2 nachten in mijn heerlijke eigen bed doorbrengen! Echt weekend is het op dit moment nog niet echt, aangezien ik nog een paar zondagen mag werken als caissière. Hoewel even niet hoeven werken ook lekker gaat zijn, zal het ook wat dingen lastiger maken. Omdat ik tot het einde van het schooljaar nog bezig ben met stages zal het niet lukken om een nieuw bijbaantje te vinden. Dat houdt dus in dat ik niet meer kan doorsparen voor mijn plannen voor volgend jaar. En daarover heb ik tot nu toe nog wijselijk mijn mond gehouden. Niks is nog zeker, maar mijn plan is om na mijn Proeve van Bekwaamheid (het laatste examen dat ik tijdens mijn slotstage moet doen) voor minimaal een paar maanden naar het buitenland te gaan. Niet ‘zomaar’ natuurlijk, want hoewel ik reizen en nieuwe dingen zien erg leuk vind, zit ik op dit moment nog te hard op mijn centjes om ze daaraan uit te geven. Ik wil heel graag doorstuderen, maar op dit moment voel ik me er nog niet ‘klaar’ voor. Vandaar dat ik in het buitenland meer ervaring op wil gaan doen in de richting Wildlife Rehabilitation. Dat kan op verschillende plekken in Zuid-Amerika (o.a. Panama & Costa Rica), maar ik heb ook een plek in Zuid-Afrika gevonden waar ik een jaar terecht zou kunnen. Keuzes & mogelijkheden zat dus! Een echte beslissing kan ik natuurlijk nog niet nemen voordat ik mijn diploma daadwerkelijk in handen heb (al denk ik dat ik boze blikken krijg van mijn mentor als ik zeg dat ik daar nog aan twijfel :P ).
Anyway, back to the point waar ik deze hele blog voor gebruik; dat is dus niet voor mijn hersenspinsels over mijn toekomst, maar over mijn stage hier in Opglabbeek! Na de twee interventies van mijn eerste dag helaas geen interventies meer gehad waar ik mee ben gegaan. Toen gisteren de dierenarts aanwezig was zijn veel van de dieren op de IC bekeken, en helaas ook een deel euthanaseert. Euthanasie is iets waar ik tijdens mijn eerste stage bij Vogelklas Karel Schot al heel duidelijk mee te maken kreeg. Een groot deel van de dieren die binnenkomt is al zo ernstig verwond of sterkt gewoon niet meer aan en red het niet. Het is dan humaner om zo’n diertje uit zijn lijden te verlossen. Gelukkig was er wel goed nieuws voor de sperwer die in de IC verbleef; zijn gebroken vleugel was al goed genezen, en de metalen pin die erin zat kon door de dierenarts makkelijk worden verwijderd. De toekomst ziet er voor hem zeer zonnig uit! Sinds enkele dagen zaten er ook twee boerenganzen in de IC. Zij waren op het water terecht gekomen, maar waren nog niet waterdicht (ja, die term gebruiken we echt ;) ). Resultaat was dus dat ze heel vatbaar waren voor longontsteking. In de IC hebben ze even onder een warmtelamp mogen vertoeven, maar toen dat nog niet het gewenste resultaat gaf zijn we gister wat drukker met ze in de weer geweest. Allebei hebben we ze in warm water gewassen en vervolgens grotendeels droog geföhnd. Doordat we hen een beetje geholpen hadden konden ze nu tijd steken in zichzelf poetsen, in plaats van alle energie te steken in warm worden. Het poetsen van de veren is erg belangrijk, vooral bij watervogels, omdat de bewegingen met de snavel over de vetklier en vervolgens over de veren er dus voor zorgt dat de vogel niet druipend nat uit het water komt.
Zoals ik al eerder zei is het op dit moment heel rustig hier met dieren. Dat maakte dat er na de koffiepauze in de middag eigenlijk nog maar weinig te doen was. Dat leidde tot een wandeling buiten, zodat ik eens goed kon kijken waar ik nou eigenlijk terecht ben gekomen. De ‘collectie’ dieren hier veranderd constant; de stekelvarkens die ik eerder noemde zijn inmiddels allemaal al verhuisd. De leeuwinnen die hier zitten zullen spoedig volgen; zij zullen hun jaren onder de Afrikaanse zon mogen doorbrengen. Naast de leeuwinnen verblijven er in het opvangcentrum ook nog 4 leeuwen. Mannelijke leeuwen dus, al zou hun uiterlijk dat niet meteen weggeven. Op jonge leeftijd zijn deze leeuwen gecastreerd waardoor ze niks hebben wat een leeuw onderscheidt van een leeuwin. Met uitzondering van de grootte en bouw dan. Deze ontzettend mooie beesten bewegen zo majestueus, maar ook zo gracieus, dat het bijna niet te omvatten is.
Hoewel de mensen die mij écht kennen weten dat ik vaak best wel wat te vertellen heb, zullen ze mij hier toch wel zien als het stille meisje. Maar zo ben ik als ik mensen leer kennen; afwachtend. Ik begin me hier wel steeds meer op mijn gemak te voelen en ik geniet vooral van de diepere discussies over ethische kwesties (okay, nu klink ik wel heel saai hè? :P). Hopelijk zijn ze mij hier voorlopig nog niet zat, ik ben van plan om nog wel even te blijven plakken! ;)
Aldus mijn eerste week hier! Ik weet dat ik voor volgende week in ieder geval wat meer spullen moet meenemen om mij ’s avonds bezig te houden. Alleen zijn vind ik niet erg, maar alleen is ook maar alleen, zeker als ik de muziek heb afgezet. Dvd’s en boeken gaan er hier als een malle doorheen en spelletjes spelen in je eentje is ook niet zo gezellig.. :P Stiekem moet ik toch maar toegeven dat ik een beetje internetverslaafd ben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
