Natuurhulpcentrum Opglabbeek - Week 2 & 3

Mijn tweede week hier verliep een beetje langzaam, maar ik leer de mensen hier wel steeds beter kennen. Het blijft toch wel een beetje vreemd om hier als enige ‘buitenstaander’ te zijn. Van mijn andere stages ben ik gewend dat er altijd wel andere nieuwe stagiaires of vrijwilligers zijn, waarmee je dan je ‘onwetendheid’ deelt. Helaas pindakaas, hier moet ik het op eigen houtje doen! Misschien ook wel een keer goed. Ik leer hier steeds meer mijn eigen weg te vinden en zelfstandiger te werken. Aan het eind van week twee was er nog een oproep waar ik mee mocht. Een man had gebeld voor een kokmeeuwtje dat in een weiland zat met een vleugelwonde. Eenmaal aangekomen was het al vrij snel duidelijk dat het niet ‘gewoon’ een vleugelwonde was. Het was een vrij overduidelijke vleugelbreuk. Helaas betekend dat ook dat er dan voor zo’n beestje nog maar weinig te doen valt, en dat het dan humaner is om hem uit zijn lijden te verlossen.

Hoe weinig er in de tweede week gebeurde; zo druk was het in week 3! Oké, druk.. Maar in ieder geval een stuk drukker!  Normaal gesproken werk ik hier van dinsdag t/m zaterdag, maar omdat ik dit weekend niet naar huis kon besloot ik om ook de maandag nog mee te helpen hier. Maandag is ook de vaste dag van de tweede dierenarts hier, dat gaf mij dus weer de mogelijkheid om meer te observeren en te leren! Een hele tijd terug had het Natuurhulpcentrum middels een inbeslagname een groep wasberen gekregen, bestaande uit een aantal vrouwtjes en een mannetje. Voortplanting van exoten is wel het laatste waar ze hier op zitten te wachten, waardoor castratie van het mannetje dus zaak was. Zo gezegd, zo gedaan; en daar lag hij dan, op de operatietafel! Bij mijn vorige stages is er nooit de mogelijkheid geweest om zoiets van dichtbij te bekijken, en nu dus wel.

Dinsdagochtend liep mijn wekker al om half 5 af, pfoe, dat is wel vroeg als je dat niet gewend bent! De twee leeuwinnen die hier nog zaten, Sonja en Maggie, vertrokken namelijk ‘s ochtends al richting Shamwari Game Park in Zuid-Afrika, en het voorbereiden van het transport was voor mij weer iets nieuws. Het belang van samenwerking tussen verschillende organisaties blijkt hier maar weer uit; zonder Born Free Foundation was dit natuurlijk niet zomaar mogelijk geweest.

Later in de week werd ik ‘s avonds nog van mijn kamertje gehaald voor twee interventies. De eerste ging om een ree die aangereden was. De bestuurder had de ree mee genomen naar huis en deze in een paardentrailer gelegd. Toen we daar aankwamen was de ree nogal beduusd, waardoor het overzetten in onze eigen wagen vrij soepel verliep (al weegt zo’n beest natuurlijk wel wat!). De ree het wel wat verwondingen maar kon gelukkig na twee dagen al weer worden teruggeplaatst. Doordat ze die 2 dagen hier heeft gelegen was het wel een grappig gezicht; een beetje wankel was ze namelijk wel!

De tweede interventie was voor een aangereden wild zwijn. Oei, zo’n beest wil je niet tegen je hebben. Nu betrof deze oproep ‘gelukkig’ een dier dat nog vrij jong was en zo’n 40 kg woog. Het beestje was aangereden en de bestuurder was doorgereden. Oplettende automobilisten hadden het dier gespot en het NHC gebeld. Omdat het een oproep betrof voor een dier langs de weg moesten er speciale jassen gedragen worden; die lijken bijna exact op de jassen van ambulance medewerkers in Nederland waardoor ze goed zichtbaar zijn in de koplampen van auto’s. Toen wij eenmaal ter plekke kwamen was het dier zichzelf al richting de berm aan het slepen. Met een net hebben we het dier kunnen vangen waardoor we het uiteindelijk op de stretcher konden leggen en in de wagen konden schuiven. Om het dier stabiel te houden heb ik tijdens de rit achter in de wagen gezeten. Helaas bleek bij aankomst in het NHC dat het dier een breuk had in een van zijn gewrichten waardoor hij helaas geëuthanaseerd moest worden.

Op dit moment zitten er verschillende dieren in de IC; een witte tamme eend die verzwakt was en door bewoners van uit de buurt was binnengebracht. Ze waren erg bezorgd om hun ‘Kwak’, die blijkbaar al 18 jaar daar op het kanaal rondzwemt! Kwak is een beetje mager, maar kan hopelijk weer terug naar het kanaal en zijn eendenvriendjes wanneer hij weer is aangesterkt.

Ook zit er op dit moment een juveniele zwaan in de IC, zij heeft een wond op haar pootje en kan niet goed staan en lopen. Op dit moment wordt de wond behandeld en krijgt ze ook sondevoeding omdat ze zelf niet goed eet. Het is belangrijk dat ze straks sterk genoeg is om weer terug uit gezet te kunnen worden.

Vanmiddag is er nog een bosuiltje binnen gebracht die ergens tegenaan was gevlogen. Bosuilen blijven toch echt mijn favoriete uilen; wat een prachtige beesten! Sinds gisteren zit er in het vleermuizenkastje ook een bewoner: een grootoorvleermuis! Deze wordt bijgevoederd totdat hij weer sterk genoeg is om het in zijn eentje te redden.

Vanzelfsprekend zijn dit niet de enige ‘bewoners’ van de IC, maar om nu het verhaal van ieder dier te gaan vertellen.. Dan ben ik nog wel eventjes bezig ;) Tot de volgende keer!