Natuurhulpcentrum Opglabbeek - Week 8
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
01 Maart 2015 | België, Opglabbeek
Jezus wat gaat de tijd ineens snel, weer bijna een week voorbij!
Na de tijd die ik hier al heb doorgebracht zou je zeggen dat de verrassingen er wel een beetje uit zijn, maar nee hoor, die zijn er nog genoeg!
Toen ik maandagavond hier aankwam zag ik dat de deur van de garage nog openstond, waardoor ik nog makkelijk even naar binnen kon om even te gaan kijken bij de das en de andere beestjes. Wat bleek? Er was toch nog genoeg wat gedaan moest worden, vandaar dat ik nog even geholpen heb met het verzorgen van een paar beestjes.
Dinsdag was een best wel hectische dag; een Frans tv ploeg was de hele dag in het natuurhulpcentrum aanwezig om van alles te filmen. Een hele dag voor de twee minuten die uiteindelijk op tv vertoond zouden worden!
’s Middags ging ik mee op interventie om een havik op te halen in een bos die zeer verzwakt zou zijn. Bij aankomst was de havik helaas net overleden, waaraan? Geen idee. Wel echt hele mooie beestjes.
De IC was inmiddels al flink wat voller dan de week ervoor; watervogels en uilen leken het meerendeel van de kooitjes te bezetten.
Een van die watervogels was een boerengans die een kleine verwonding had aan zijn poot. Daar bleek uiteindelijk niet zoveel mis mee te zijn en woensdagochtend kon hij al naar achteren worden gebracht waar ik hem samenvoegde met andere watervogels die daar bij de vijver zaten. 15 minuutjes observeren om zeker te weten dat er niks mis zou gaan, dat was mijn opdracht. Uiteindelijk bleek dat observeren geen overbodige luxe; een muskuseend was niet zo gesteld op het extra gezelschap en bleef de gans achterna jagen. Ook het verliefde koppeltje knobbelzwanen dat de vijver bezette accepteerde de nieuwkomer niet. Gelukkig zat er in het verblijf daarnaast nog een juveniele knobbelzwaan die de gans wél accepteerde. De zwaan liep ook nog mank, net als de gans, dus elkaar achterna jagen zat er hoe dan ook nog niet echt in. Twee mankepootjes samen!
Met het jonge haasje ging het ineens niet zo lekker meer; hij at niet goed meer en had diarree. Helaas overleed hij later die middag
Donderdag had een hele vreemde start: toen Benjamin de kamer inliep waar het hok van de das stond was alles overhoop gehaald; op de grond lag overal poep, de gordijnen waren kapot gescheurd en zelfs meerdere rubber slangen waren kapot gebeten. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen is een raadsel, maar ze heeft de deksel open kunnen duwen en is vervolgens de hele operatiekamer door gewandeld. Uiteindelijk heeft ze 3 deuren geopend om te komen bij waar we haar uiteindelijk toch nog terugvonden; in de garage, slapend en verstrikt in een net. Blijkbaar vond ze dat ze al lang genoeg in het natuurhulpcentrum was gebleven!
Later die dag werden er twee jonge dwerggeitjes binnengebracht; Marcel en Nele, broer en zus en nog maar 4 dagen oud. Hun moeder was overleden en de vrouw die hen binnenbracht had niet de tijd om ze met de hand groot te brengen. Wat een schatjes zeg, en nog zo klein! Beiden wogen ze nog geen 1500 gram. Ze zullen hier met de fles grootgebracht worden en uiteindelijk ter adoptie gesteld worden. Hen plaatsen zal vast geen probleem zijn!
Ook mocht ik voor het eerst een dwergvleermuisje voeren. Dat had ik nog nooit gedaan! Het lijkt zo makkelijk als Benjamin dat doet, maar doordat het dragen van handschoenen verplicht is heb je natuurlijk wel minder grip en minder gevoel in je vingertoppen. Dat maakt het voeren van zo’n mini diertje natuurlijk niet makkelijker.
Tegen de tijd dat het vleermuisje gevoerd was, was het al lang 5 uur geweest. Tijd om naar mijn kamertje te gaan! En toen zag ik collega K. met een GPS in zijn hand naar een van de NHC busjes lopen. Eten kan wel even wachten, mee op interventie is natuurlijk veel leuker! Op 5 minuutjes rijden van het NHC was een bosuil in een schoorsteen terecht gekomen. Gelukkig was het mogelijk om hem vanaf de onderkant er uit te halen, maar er kwam wel ontzettend veel roet bij kijken! Het ontstaan van zwarte piet is ineens niet zo vreemd meer.
Na lekker gegeten te hebben en wat dingetjes op mijn laptop te hebben gedaan ging ik om 9 uur ’s avonds nog even terug om het vleermuisje nogmaals te voeren. Leuk! Ook heb ik nog even meegekeken met het voeren van de geitjes, dat is heel erg leuk om te zien.
Vandaag (vrijdag) kregen we een ooievaar binnen, dat gebeurt hier niet zo heel vaak. Helaas was zijn vleugel zo erg kapot dat hij niet meer opgelapt kon worden.
Wel leuk was het vrijlaten van een blauwe reiger. Samen met de twee EVS’ers en vrijwilliger Christina en medewerker Bart zijn we een stukje met de auto gereden naar een plek waar we de reiger vrij konden laten. En wat een mooie vrijlating was dat! Hij heeft nog een tijdje rondgevlogen en uiteindelijk hebben we hem in een boom zien zitten. Rehabilitatie geslaagd!
Hoewel het verzorgen van alle dieren hier natuurlijk hartstikke leuk is, is het vrijlaten van dieren terug in hun natuurlijke omgeving het mooiste wat er is; daar doen we het allemaal voor! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley