Natuurhulpcentrum Opglabbeek - Week 5

03/02/2015

Omdat ik van het weekend hier ben gebleven besloot ik om de maandag (die ik normaal nog vrij heb) ook gewoon mee te helpen. Goede keuze omdat ik daardoor mee mocht kijken met de sterilisatie van twee wasbeertjes! Ik vind het toch altijd fascinerend om te zien hoe zo’n operatie te werk gaat.

Ook bracht de maandag nog een interessante interventie; we ontvingen een telefoontje over een vos die in iemands achtertuin zou liggen en zich vreemd zou gedragen. Eenmaal aangekomen op locatie bleek dat mensen de term ‘achtertuin’ niet altijd even letterlijk nemen, er stroomde namelijk een kleine rivier doorheen en, jawel, de vos lag aan de andere kant. Top! Na veel moeite te doen om een omweg te vinden om over de rivier te komen, bleek die er niet te zijn. Collega R. vond het allemaal wel prima en kreeg een nat pak door de rivier lopend over te steken. Ja, dat kan natuurlijk ook hè? Koud was het zeker wel.. Eenmaal een paar meter van de vos vandaan stond deze op en ging hij er vandoor. Voor niks nat geworden! Wat er nu precies met de vos aan de hand was; geen idee. Hij liep prima en zag er niet slecht uit, we zullen er nooit achter komen.

Vandaag leek in eerste instantie heel rustig te zijn; voor de middagpauze waren eigenlijk alle dieren al omgezet en was alles schoon. Maar als je zegt dat het rustig is, dan vraag je er om hè? Nadat ik in de middagpauze kennis had gemaakt met twee nieuwe EVS’ers (2 jongedames uit Spanje en Italië), werd ik mee gevraagd op interventie. Daar zeg ik geen nee tegen! De oproep betrof een ree die in een tuin/weiland terecht was gekomen. Blijkbaar hadden de bewoners hem zelf al geprobeerd de tuin uit te jagen; de ree was totaal uitgeput en had bebloede hoorntjes. Toch wisten we er een mooie vangactie van te maken met het net, en al snel was de ree uit de tuin en op weg naar zijn hervonden vrijheid. Bijna dan…

Omdat de ree verder geen echte verwondingen had zagen wij er geen toegevoegde waarde in voor hem om hem mee terug te nemen naar het centrum. Enkele kilometers van waar we hem gevonden hadden zagen we een geschikte plek waar we de ree beschut konden neerleggen, zodat hij zelf nog even bij kon komen. Met de auto door de modder manoeuvrerend reden we over het landweggetje waarna we eerst de kist een stuk mee tilden het weiland op. Toen we het diertje hadden neergelegd (hij bleef netjes liggen, zo vermoeid was hij), gingen we terug naar de auto en reden we weer weg. Helemaal weg zijn we niet gegaan, want de toekijkende omwoners gaven ons geen goed gevoel. Volgens medevrijwilliger/stagiaire L. zagen de twee mannen die vanaf een afstandje heel onopvallend hadden staan kijken eruit als jagers. Hun gedrag was ook bijzonder verdacht. Na uiteindelijk beide mannen aangesproken te hebben en wat vreemde woordwisselingen reden we alsnog weg. Toch hadden we er geen goed gevoel bij. Als die mannen daadwerkelijk jagers waren, dan zag het toekomstperspectief voor de ree er niet zo zonnig uit..

Na een stukje verder te zijn gereden zijn we uiteindelijk toch weer terug omgedraaid waarna we via een andere weg zo onopvallend mogelijk de ree toch weer terug hebben opgehaald en hem hebben meegenomen naar een andere plek; een mooi stukje bos waar geen mensen te zien waren. Eenmaal daar aangekomen leek de ree al wat energieker, hij ging er zelfs mooi vandoor toen hij werd losgelaten en zo hoort het!

Op weg terug naar het opvang centrum besloten we te stoppen op een carpoolplaats langs de oprit van een snelweg. Er waren blijkbaar al meerdere meldingen binnengekomen over een haan die daar rond zou lopen. Gewapend met een net klommen we over de omheining en richting de haan. Die haan, die eerst nog rustig een beetje in de aarde zat te wroeten, leek niet te wachten op een level achter gaas, en ging er vandoor op topsnelheid. Helaas pindakaas, of misschien ook niet, want een leven in vrijheid, al is het langs een snelweg, zal vast niet zo verkeerd zijn voor de haan ;)

Toen we door Genk reden kregen we nog een telefoontje; er zat een roofvogel in een kippenhok. Ach, na een tijdje onderweg te zijn geweest kon dat er ook nog wel bij. Met wat handige moves van collega M. zat de vogel zo in het net. Wat bleek? Het was een jonge havik die blijkbaar iets teveel had gegeten van de kippen; zijn krop was namelijk gescheurd! Samen met de man hebben we het gat in het overdekkende gaas gespot zodat zijn kippen in de toekomst veilig zouden zijn van roofdieren.

Terug op het Natuurhulpcentrum was het inmiddels al 5 uur. Normaal gesproken tijd om te stoppen, maar dit keer niet! Daar de chaos van die dag waren nog niet alle taken gedaan. Daarom bood ik M. aan nog wat langer te blijven en te helpen met het voeren van de java-apen en de berberaap. Geen vervelend klus voor een apenliefhebster ;) Na dat gedaan te hebben waren er nog enkele vogeltjes die overgezet moesten worden naar een nieuw verblijf. Het ging om wilde vogeltjes (vinken als ik mij niet vergis  ) die een tijdje terug binnen waren gekomen via een inbeslagname. De vogeltjes worden hier op een natuurlijker dieet gezet en zullen in het voorjaar hun vrijheid weer terugkrijgen. En toen was de dag toch echt voorbij! Maar de week nog niet, benieuwd wat er nog gaat volgen!

05/02/2015

De week zit er op en ik ben dus officieel op de helft van mijn stage! De twee nieuwe EVS’ers zijn E. en A. lijken allebei heel aardig te zijn, en ik ben benoemd tot lerares Nederlands hier geloof ik :P Natuurlijk is Nederlands leren in België soms wel verwarrend vanwege het accent en de andere woorden die hier gebruikt worden.
Vandaag is verder niet heel spannend meer geweest, al was het volgen van dierenarts S. wel weer heel interessant.

Deze week kwam er nog een boerengans mee die beschoten was met een kruisboog. In eerste instantie leek er niet zoveel aan de hand, maar nadat de zwelling een beetje was afgenomen ontstond er toch wat twijfel. Na het maken van een foto van de vleugel bleek er toch een bot gebroken te zijn. Dat resulteert in een mooi ingepakte ganzenvleugel. Omdat het hier om een tam dier gaat is het feit dat hij niet meer zal kunnen vliegen niet zo erg. Hij zal zijn dagen zeer waarschijnlijk ergens mogen gaan slijten op een mooi erfgoed.

Het chinese hamstertje waar ik 5 weken voor gezorgd heb is inmiddels geadopteerd! Ik had voor hem een huisje gevonden via het Hamsterforum waar ik jarenlang op actief ben geweest. Vandaag kreeg ik al foto’s doorgestuurd van zijn nieuwe verblijf; wat een paradijs!
De wasberen die inmiddels bijna allemaal gesteriliseerd of gecastreerd zijn zullen waarschijnlijk volgende week naar hun nieuwe onderkomen verhuizen, en ook voor beer Berros is de toekomst zonnig. Zodra plannen definitief zijn horen jullie hier natuurlijk meer over!

Zo krijgen heel wat verhaaltjes toch een goed einde, zo ook deze week voor mij; inmiddels zit ik alweer thuis, en dat op een donderdagavond! Morgenavond ben ik in Amsterdam te vinden voor een concert van Jason Mraz en de rest van het weekend kan ik lekker ontspannen en alvast een flink stuk van mijn stageverslag schrijven. Maandagavond ga ik weer terug naar België, en dan gaat het avontuur gewoon weer verder. Tot dan!