Gambia, dag 5 & 6

We’re back! Nog niet terug in Nederland, maar wel in de “bewoonde” wereld hier. Gisteren vertrokken we –zoals jullie in mijn vorige bericht konden lezen- naar Tendaba. De rit zelf was echt heel erg lang, maar toch goed te doen omdat er onderweg ontzettend veel te zien was. Niet alleen de verschillende biotopen waren opvallend, maar naarmate we verder het binnenland in reden was ook te merken dat de mensen gewoon heel anders waren. Anyway, tegen de tijd dat we eenmaal in het River Camp waren aangekomen was het al goed donker. Na het uitzoeken van de kamers en een lekker bord eten werden de plannen besproken. First on the list: trailcams ophangen aan de overkant van de rivier! Dat was nog nooit eerder gedaan daar, dus dat kon wel eens erg interessant worden. Na met zijn allen over de gammele steiger te hebben gelopen kwamen we aan bij een houten boot(je) waar we met z’n allen in moesten. Dat was wel even eng, want onder in de boot stond al een flinke plas water, en de golven waren toch aardig hoog. Na nog even te hebben moeten omdraaien voor het verwisselen van de motor (haha, dan voel je je nóg veiliger, als je weet dat er van alles met die boot mis kan gaan) kwamen we na een niet zo prettige tocht aan bij de mangrove aan de andere kant van de rivier. Rustig vaarwater, heerlijk! Iedereen was goed voorbereid en had een zaklamp bij, waardoor we onderweg al hele mooie vogels tegenkwamen. Na nog een stukje varen kwamen we aan bij het stuk mangrove waar we aan land konden. Dat was toch ook wel prettig, want iedereen had het aardig koud gekregen op het water. Tussen alle grassen, bomen en stenen werd onze eerste (levende) slang gevonden, een huisslang (nee, geen tuinslang ;-) ). Uiteindelijk hebben we na wat zoeken 4 goede plekken gevonden om de trailcams op te hangen. Het duurde even, maar toen ze eenmaal geïnstalleerd waren konden we weer terug naar ons tijdelijke hotelletje. De tocht langs de mangrove was heel bijzonder, want ongeveer halverwege in de mangrove zagen we een hele duidelijke “eyeshine” van iets dat niet echt klein was. De boot had aardig wat vaart gemaakt, maar toch besloten we om even in de achteruit te gaan om te kijken of we het dier wat beter konden spotten. Na even wat zoekwerk met de zaklampjes hadden we hem gevonden: een prachtige genetkat! Echt enorm bijzonder om die in het echt te zien, precies zo’n National Geographic/Animal Planet momentje! De oversteek terug naar het hotel verliep een stuk soepeler, zeer waarschijnlijk vanwege de overgang van eb naar vloed waardoor het water gewoon vlak was. Na enkele minuten weer met de oversteek bezig te zijn voeren we door een school vissen heen die allemaal spastisch uit het water begonnen te springen, en zo de boot in! Volgens mij werden ze bomberfish genoemd, wat mij betreft een toepasselijke naam.

Allemaal sliepen we in 2persoonskamers die enorm basic waren, maar stiekem vond ik dat wel lekker. Even geen fancy ventilator enzo, gewoon simpel. Het tweede deel van het avondprogramma (inmiddels nachtprogramma) was het zoeken naar bushbaby’s. In de boot was door Roy al even gevraagd of er mensen nog interesse hadden om dat nog te doen, het was immers al laat en een aantal mensen zagen er erg moe uit. Enthousiast had ik mijn hand opgestoken om, toen ik me omdraaide, tot de conclusie te komen dat ik de enige was. Great. Echter, terug bij het hotel toen een aantal mensen nog een drankje hadden, besloten ze toch nog mee te gaan. Gelukkig maar, want het was zeker de moeite waard! Het was echt maar een heel klein stukje rijden, maar na een paar minuten huppelde er al een scrub hare over het pad. Die hadden we wel al op de trailcams gezien, maar niet in het echt, dus dat was zeker leuk. Omdat het olifantsgras enorm hoog was (nog een flink stuk hoger dan mij, al is dat niet zo moeilijk), konden we niet zo goed in de buurt van de bomen komen waar de bushbaby’s mogelijk in konden zitten. Dat was van tevoren al gezegd, maar het zien van “eyeshine” was zeker bevredigend! In een enkele boom zagen we zelfs de reflectie van 3 paar ogen tegelijk! Na nog even rond te kijken gingen we weer richting het hotel waar we nog maar met een klein clubje wakker waren. Tot een uurtje of 4 hebben we daar nog even gezellig gezeten, dat moet ook een keer kunnen, toch?

Na een keer goed uit te hebben geslapen zijn we om 10 uur met zijn allen gaan ontbijten. Vervolgens was het tijd om terug te gaan naar de overkant van de rivier om de trailcams op te halen. Nu we het daglicht hadden zag alles er totaal anders uit. We kwamen (vanzelfsprekend) ook totaal andere vogels tegen. Krokodillen hebben we helaas niet gezien, wel een heel duidelijk spoor in de modder. De trailcams verzamelen ging heel makkelijk, en al snel waren we al weer terug op weg naar het hotel. Ik geloof dat iedereen daar wel blij mee was, want op het heetst van de dag wil je echt niet te lang in de zon blijven staan hier. Rond een uur of 2 hebben we al onze spullen gepakt en zijn we weer op pad gegaan richting de kust.

Na een stukje rijden kwamen we aan bij een bosje waar heel bijzondere hagedissen konden zitten, waar nog maar heel weinig over bekend was. Wat voor een hagedissen het precies waren, geen idee, mijn kennis van reptielen is niet zo groot, maar ik meen me te herinneren dat het agaam-achtigen zouden zijn. Daar besloot een groep dat het wel mooi was geweest, waardoor er een auto eerder terug ging richting hotel. Alweer bleven we dus met een select groepje over. Binnen de eerste 10 minuten hadden we er geloof ik al 2 gevonden, en daar is het ook bij gebleven. Wat precies de uitkomsten zijn weet ik niet, maar ik vond het wel echt prachtige beestjes. Eenmaal weer de weg op hebben we nog een paar keer stil gestaan met de auto. Niet omdat er iets aan de hand was, maar om van de natuur te genieten. Zo stak er na een stukje rijden een hele groep huzaarapen over, die had ik nog niet fatsoenlijk kunnen bekijken, en nu wel! Dat geeft toch wel een beetje een kick, dieren in het wild zien. De terugtocht was niet langer over korter dan de heenweg, maar wel een stuk gezelliger!

Nu zijn we allemaal weer terug in het hotel. Mijn blaasontsteking is inmiddels weer bijna helemaal over, dat scheelt echt een heleboel. Morgen hebben we (wat mij betreft “helaas”) een vrije dag. Wat ik morgen ga doen is dus nog maar de vraag, we zullen zien! Voor nu, slaap lekker!