Bolivia #4
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
11 Maart 2014 | Bolivia, Yolosa
01/03/2014
Mijn eerste nacht in Siquili! De verhuizing was al een tijdje eerder gepland, maar vanwege problemen met een rat moest het helaas nog even uitgesteld worden. Inmiddels zijn J. & G. beiden al vertrokken en ben ik mama samen met een van de andere vrijwilligers, M., die hier al een tijdje vrijwilligerswerk deed. Ik ben heel blij met M., ze is geweldig met de baby’s!
Dinsdag was de laatste dag dat J. & G. aan het babyprogramma meededen. Ze zouden nog wel eventjes blijven, maar het was beter voor de baby’s om niet te gehecht aan hen te raken als ze toch snel weer zouden vertrekken. Van hun laatste dag maakte ik gebruik om naar Coroico te gaan, de hele dag! Ik had geluk dat 2 andere vrijwilligers daar ook heen gingen, want in mijn eentje was ik waarschijnlijk niet zo lang gebleven. Nu heb ik ook andere kanten van Coroico gezien, mooie weggetjes, een lokaal marktje, kleine cafétjes.. Het café waar we met altijd standaard heen gaan met vrijwilligers is Carla’s Garden, gerund door een Nederlands koppel. Helaas gaat dat altijd pas om half 3 open, dus tot die tijd hebben we onszelf vermaakt door een beetje rond te slenteren. Uiteindelijk hebben we in een klein cafétje sap besteld (wat wel aangenaam was na de waterige sapjes die we hier krijgen ). Nadat we heel wat lokale kids naar buiten hadden zien gaan met een chocobanana besloten we die ook maar eens te proberen, heerlijk! En nog vrij gezond ook Een chocobanana is heel simpel een banaan op een stokje waar chocolade overheen gesmolten is. Die leggen ze dan een tijdje in de vriezer, en dan heb je dat dus. Een stuk gezonder dan de 2 chocoladerepen die ik ook nog had gekocht.
Toen het uiteindelijk half 3 was zijn we richting Carla’s Garden verhuist, waar we heel lang zijn gebleven. Daar hebben we ook geluncht (heerlijk geroosterd brood met gesmolten kaas, tomaat en basilicum!). Omdat internet over het algemeen niet heel erg snel is heb ik over de paar dingen die ik wou doen toch heel lang gedaan, maar uiteindelijk kom je er wel, wat geduld is alleen vereist.. Een van de voornaamste dingen die ik wou doen (naast het posten van mijn “blog”) was het zoeken naar een stageplek voor de volgende periode. Iets definitiefs heb ik nog niet gevonden, wel genoeg ideeën! M., die die dag ook mee was, heeft mij aan heel veel ideeën geholpen voor fantastische stages, wellicht zijn dat wel meer dingen die ik wil doen als ik wat ouder ben, en dan gewoon als vrijwilliger. Als ik uiteindelijk iets definitiefs heb voor een stage horen jullie dat wel, voorlopig snuffel ik nog even verder
Anyway, die avond hebben we lekker daar gegeten (afwisseling van het eten van LSV), pizza! Helaas speelt het hoogteverschil toch in op je eetlust; meer dan een halve pizza kreeg ik niet weg. Eenmaal ‘s avonds terug in LSV bleek dat ik niet met 2, maar met 3 aapjes zou slapen. Mijn 2 baby’s werden vergezeld door een volwassen Howler Monkey, Canola, die was aangevallen door Maya. Canola was lichtelijk verstoten door de groep en kon niet buiten slapen. Die nacht was heel bijzonder. 2 aapjes was ik gewend, maar Canola besloot lekker horizontaal over mijn matras te gaan liggen, dat werkt natuurlijk niet. Na wat heen en weer schuiven kwamen we uiteindelijk tot een compromis; zij kreeg 2/3 van het kussen, ik moest het doen met de rest.
Inmiddels was Balu een stuk beter, zelfs zijn ontlasting begon normaal te worden! De volgende dag zijn we weer naar de brug voor de boomhut gegaan, waar we vrij lang hebben gezeten. Heerlijk om beide baby’s door de bomen te zien vliegen, en herkenning van andere Howler Monkeys begint al aardig te lukken. Helaas hadden we die dag pech en werd Paya gekidnapt door een van de Spider Monkeys. Dat was een lichtelijk traumatische ervaring voor haar, en er is maar weinig dat je dan kan doen naast wachten, wachten en nog eens wachten…
Gisteren begon Balu helaas weer met diarree, en niet zomaar diarree. Helaas moest ik dat ondervinden toen ik in de cabin was met M.. Het geluid dat voorbode is voor zijn diarree is niet leuk als hij op je schouders zit, en snel reageren is niet mogelijk, want als je het geluid hoort, is het al bezig. Diarree over mijn hele shirt heen dus, en in mijn nek en een deel van mijn staart, heerlijk! Balu meegenomen naar de wc’s in een poging om hem schoon te maken, maar blijkbaar was alleen ik de pineut, want Balu was zelf gespaard gebleven op een paar druppels op zijn staart na. Diarree over je heen is niet leuk, maar het is niets wat een goede wasbeurt en een lekkere douche niet op kunnen lossen.
Vandaag weer een dag vol diarree, maar gelukkig zijn we zelf wel gespaard gebleven. Canola slaapt inmiddels niet meer bij ons, afgelopen nacht overigens ook niet, omdat ze mij begon aan te vallen. Vicky’s theorie daarvoor was dat mijn haarkleur (die exact hetzelfde is als de Howler Monkeys) haar laat denken dat ik het alfa vrouwtje ben of iets dergelijks, en dat het een dominantie ding is. Hoe dan ook, met haar gaat het niet zo goed, maar ik geef haar niet de schuld daarvan. Ze is nu uit haar groep verstoten en zoekt constant mensen op. Canola was de eerste Howler Monkey die in het baby programma kwam, en is dus meer gewend om onder de mensen te zijn. Overigens is ze nog wel vrij jong, maar hard bijten kan ze toch wel. Er wordt nu naar een oplossing gezocht voor haar, wellicht wordt er een nieuwe groep gestart, waar Paya en Balu bij aan zouden kunnen sluiten, of anders wordt ze overgebracht naar een ander opvangcentrum. Ik geef voorkeur aan de 2e optie. Paya is zo geweldig met de andere Howler Monkeys, dat het zonde zou zijn om haar die kans te ontnemen.
Op dit moment lig ik lekker in mijn bed in Siquili, M. heeft de avond vrij, dus ik lig met de 2 baby’s in mijn nek. Nog even tijd voor een aflevering van Breaking Bad (waar ik pas net mee begonnen ben), en dan is het bedtijd! Gisteren heb ik de film ‘The Secret’ gezien, die raad ik aan iedereen aan. Het is niet zozeer een film, wellicht meer een documentaire, maar ik gok dat het boek ook de moeite waard is. Het geeft je een hele interessante kijk op het leven en op je gedachtes, iets wat ik hier zeker ga toepassen. Hopelijk gaat alles goed met jullie in Nederland, en kan ik jullie binnenkort mededelen dat zowel Paya als Balu er weer bovenop zijn. (Wat Paya betreft, die is sinds een paar dagen aan het overgeven.. Nu zit ik hier dus met 2 zieke baby’s ).
03/03/2014
Oh my god, eerste nacht in Siquili was een ramp! 2e nacht gelukkig niet, maar wat sliep ik gister slecht.. Het duurde al behoorlijk lang voordat Paya besloot dat het tijd was om te slapen (Yay, een stapelbed, een hele verdieping om te spelen!), maar tegen de tijd dat ik kon gaan slapen was de jeuk van de zandvliegen te erg geworden.. Plus, daar kwam nog eens bij dat ze niet zeker wisten of de rat weg was. Theoretisch gezien heb ik geen problemen met ratten, wel als ze mijn baby’s ziek(er) kunnen maken. Grootste deel van de nacht lag ik dus te luisteren naar wat er over het dak liep..
Ok, slecht geslapen dus, dan doe je toch gewoon een dagje rustig aan? Normaal gesproken geen probleem, maar gister was het nog carnaval hier in Bolivia. Voor zover ik weet niet het uitgedoste feest wat wij in Nederland kennen, wel een vrije dag voor iedereen hier, en dus een ultra drukke dag voor LSV. Dat hield in dat we met de baby’s geen kant op konden. Het was warm en zonnig, dus alle apen waren in de buurt, toeristen kwamen constant naar de baby’s toe, en Canola was een ramp. Die proberen we op het moment maar uit de buurt te houden want ze heeft zowel mij als M. al een paar keer flink gebeten..
Gelukkig had ik gisteren de avond vrij waardoor ik lekker in El Arca (de gemeenschappelijke ruimte hier) kon rondhangen. Normaal gesproken staat er al lang een film op als ik daar eenmaal ben, omdat ik als 2e moet eten als ik een avondje vrij heb. Dit keer niet, blijkbaar had niemand zin in een film, maar ik wel Tijd voor een Disney film dus! Film afgekeken en daarna lekker met een paar vrijwilligers nog even buiten gezeten voor een relaxte avond, prima!
Vandaag is weer een ramp. Of juist niet, ligt eraan hoe je het bekijkt. Het stortregent al sinds vanmorgen, waardoor we gedwongen worden om binnen te blijven. (Ook Paya en Balu houden niet van regen, dat scheelt dan weer). Dat maakt wel dat ik al aardig productief geweest ben vandaag en lekker aan mijn stageverslag heb kunnen werken. Vandaag is ook min of meer de laatste dag van M. . Zij begint vanaf morgen aan haar fotografie project, en C., die hier sinds vorige week is, gaat mij overdag helpen met de baby’s. Als het goed is komt daar over een week J. bij, een meisje dat hier al eerder vrijwilligster is geweest en toen ook het babyprogramma heeft gedaan, expertise, heel fijn!
Balu is inmiddels weer terug naar diarree, maar met zijn dieet wordt enorm gerommeld dus beter worden gaat ook niet op deze manier. Paya is gestopt met overgeven gelukkig, hopelijk blijft dat ook zo. Eens zien wat er vandaag nog gaat gebeuren!
06/03/2014
Weer wat interessante dagen achter de rug! Op het moment loopt er hier een journaliste rond uit New York die een documentaire aan het maken is over LSV voor Vicky. Hartstikke leuk natuurlijk, maar voor de camera staan is niet mijn sterkste kant. Gelukkig dacht zei daar anders over en was ze helemaal happy met het eindresultaat.
Vandaag heb ik heel veel foto’s kunnen maken, en met wat tips van M. zijn die foto’s heel goed gelukt! Ik kan niet wachten om ze thuis op een groot scherm te laten zien! (Beetje jammer dat ik dit jaar niet meer mee mag doen aan de WNF Photo Award, hier zitten zeker wat foto’s tussen die echt kans hadden gemaakt ). Dat heeft natuurlijk te maken met de mogelijkheden die ik hier heb, ik kan zo dicht bij alle dieren komen, die kans heb je nergens anders.
Met Balu gaat het op het moment aardig goed, zijn dieet was de afgelopen dagen stabiel dus we hadden geen diarree problemen! Wel een keer een plasprobleempje om 5 uur s ‘ochtends, in bed.. Haha, kan gebeuren toch?
Paya doet het geweldig, ze speelt enorm veel en springt van boom tot boom. Dat laatste brengt haar ook wel eens in de problemen, vandaag zelfs 2 keer, omdat we niet direct bij haar kunnen komen. Een van de spider monkeys (slinger apen in het Nederlands, laat ik jullie de vertaling eens geven ), Oliva, vind Paya ontzettend interessant en wil haar als haar eigen baby hebben. Dat houdt in dat ze Paya letterlijk uit de boom plukt en mee neemt naar een andere plek. Gelukkig krijgen we haar elke keer weer naar beneden, en naast dat het voor Paya af en toe wel eng is geeft het ook niet zoveel, maar leuk is het niet als je de verantwoordelijkheid hebt over haar en ze ineens verdwenen is. Morgen komt J. erbij, en hopelijk heb ik dan binnenkort weer een keer tijd om naar Coroico te gaan en wat activiteiten te ondernemen. Jullie horen het vanzelf weer!
09/03/2014
Voorlopig nog geen Coroico gepland, dus ik update jullie gewoon weer even op deze manier. J. is er inmiddels bijgekomen, maar heeft helaas niet meer verstand van zaken dan ik. Toch loopt alles aardig soepel, op wat ergernissen na. Paya heeft de afgelopen dagen aardig wat moeten verduren, meerdere keren ging Oliva, een van de slingerapen, er met haar vandoor.
De eerste avond dat J. bij ons sliep, sliepen beide baby’s bij haar. Slechtste nacht ooit, elke keer dat ik wakker werd was ik in paniek omdat de baby’s niet bij mij lagen. Je kan het een beetje vergelijken met een klein kind waar je knuffel van af pakt waar hij mee slaapt, vreselijk.. De volgende dag was ik ook echt kapot.
Vanavond krijgen we er nog een zorgenkindje bij: Owl Monkey Sandía. Een ontzettend schattig wezentje met een constante “glimlach” op haar gezicht. Sandía is nog vrij jong en wordt nog niet opgenomen in de groep, vandaar dat ze de komende tijd even met ons gaat doorbrengen. Niet op dezelfde manier als Paya en Balu, ze is namelijk een nachtdier. Ze zal overdag in een klein verblijfje zitten en s ‘nachts mag ze ons “huis” onveilig maken.
Balu’s gezondheid gaat nog steeds op en neer, ondanks het constante dieet dat we hem voeren. Hoe het met hem gaat aflopen; geen idee. Als deze toestand blijft doorgaan zal hij zich nooit kunnen redden in het wild. Paya doet het nog steeds prima, en is echt mijn kleine vriendinnetje.
Voor donderdag heb ik wel leuke plannen: Guns ’n Roses speelt namelijk ’s avonds in La Paz, en de bedoeling is om met een klein groepje vrijwilligers daar naartoe te gaan, ik ben benieuwd of dat gaat lukken! Nog beter zou zijn als ik wat vroeger zou kunnen gaan om wat te shoppen, maar dat zal waarschijnlijk niet lukken.. Morgen is de laatste dag van heel wat vrijwilligers, waaronder een aantal waarmee ik het erg goed kon vinden. Maar zo gaat het hier nou eenmaal, mensen komen en gaan, en hopelijk komen er in de plek van hen weer een heleboel leuke mensen terug.
Tijdens mijn vrije avonden kijk ik vaak films met de rest van de vrijwilligers, soms ook documentaires. Gisteren stond er een documentaire over Nelson Mandela op, en een tijdje terug “The Secret”. Beiden erg interessant, maar die tweede is een aanrader als je je manier van denken wil veranderen. Voor de mensen die niet zo van films houden; de film is gebaseerd op een boek.
Voor nu ga ik maar weer eens wat verder typen aan mijn stageverslag. Hopelijk kan ik morgen nog wat tijd doorbrengen met M. om goede foto’s te maken. Ik zal jullie snel weer updaten over hoe het hier gaat, en hoe het gaat met baby 3!
11/03/2014
Change of plan; La Paz donderdag gaat niet door, Guns ’n Roses speelt namelijk pas 12 april in La Paz. De 14e gaat mijn vlucht naar huis (‘s ochtends vroeg), dus de kans is groot dat ik de 12e naar La Paz ga en daar gewoon blijf. Voor volgende week heb ik geregeld dat ik met een vrijwilliger hier mee kan rijden naar La Paz, waarschijnlijk woensdagavond. Daar blijf ik dan slapen, om donderdag te shoppen, nog een nachtje te slapen, en vrijdag met Gravity terug naar beneden te komen. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar stiekem ben ik ook wel bang dat ik weer ziek word. Die kans ik overigens groot, La Paz ligt op 4000 meter hoogte.. Toch wil ik de uitdaging wel aangaan, ik zag in mijn paar uurtjes daar zoveel leuks, maar ik wou mijn taxichauffer niet lastig vallen met spullen kopen ;)
Gisteravond had ik een hele gezellig avond in El Arca, het was “afscheidsavond” van 3 vrijwilligers, en we hebben een hele tijd buiten gezeten met een gitaar. Een van de vrijwilligers die nu naar La Paz is (waar ik volgende week dus mee ga shoppen), heeft echt een prachtige stem waar ik enorm jaloers op ben! Zelf zingen durf ik niet aan, maar ik heb wel enorm genoten van de andere vrijwilligers.
Op het moment is het aardig hard aan het regenen, vandaar dat ik dus met de andere 2 mama’s in Siquili zit, lekker warm en droog. Sandía zit overdag in haar verblijfje, dus die zien we niet veel, alleen s ’avonds terug het huis in komen is een hele gebeurtenis. Het is een geweldig diertje, en ze weegt bijna niks!
Gisteren heb ik mijn stageverslag (voor zover ik het tot nu toe gemaakt heb) op een USB stick aan Vicky gegeven, ik ben benieuwd wat ze er van vind. Wat betreft mijn Spaans: basis Spaans snap ik wel, maar gecompliceerde zinnen of te snel gesproken Spaans kan ik nog niet volgen. Ik zit er over na te denken thuis alsnog een cursus te volgen, zodat ik het op de juiste manier kan spreken en schrijven. Wanneer ik Spaans lees doet het me heel erg denken aan Frans, alleen de uitspraak is heel anders, dat is wel wennen. Vorige stageperiode probeerde ik namelijk Frans opnieuw te leren, en dat zit toch nog aardig goed in mijn hoofd.
Wellicht dat ik morgen naar Coroico kan, als het weer wat beter is. Ook afhankelijk van mijn mede-mama’s. 5 A4tjes vol tekst gaat namelijk aardig veel worden om op Facebook te zetten. Ik hoop dat het voor jullie toch nog interessant is om te lezen!
Mijn eerste nacht in Siquili! De verhuizing was al een tijdje eerder gepland, maar vanwege problemen met een rat moest het helaas nog even uitgesteld worden. Inmiddels zijn J. & G. beiden al vertrokken en ben ik mama samen met een van de andere vrijwilligers, M., die hier al een tijdje vrijwilligerswerk deed. Ik ben heel blij met M., ze is geweldig met de baby’s!
Dinsdag was de laatste dag dat J. & G. aan het babyprogramma meededen. Ze zouden nog wel eventjes blijven, maar het was beter voor de baby’s om niet te gehecht aan hen te raken als ze toch snel weer zouden vertrekken. Van hun laatste dag maakte ik gebruik om naar Coroico te gaan, de hele dag! Ik had geluk dat 2 andere vrijwilligers daar ook heen gingen, want in mijn eentje was ik waarschijnlijk niet zo lang gebleven. Nu heb ik ook andere kanten van Coroico gezien, mooie weggetjes, een lokaal marktje, kleine cafétjes.. Het café waar we met altijd standaard heen gaan met vrijwilligers is Carla’s Garden, gerund door een Nederlands koppel. Helaas gaat dat altijd pas om half 3 open, dus tot die tijd hebben we onszelf vermaakt door een beetje rond te slenteren. Uiteindelijk hebben we in een klein cafétje sap besteld (wat wel aangenaam was na de waterige sapjes die we hier krijgen ). Nadat we heel wat lokale kids naar buiten hadden zien gaan met een chocobanana besloten we die ook maar eens te proberen, heerlijk! En nog vrij gezond ook Een chocobanana is heel simpel een banaan op een stokje waar chocolade overheen gesmolten is. Die leggen ze dan een tijdje in de vriezer, en dan heb je dat dus. Een stuk gezonder dan de 2 chocoladerepen die ik ook nog had gekocht.
Toen het uiteindelijk half 3 was zijn we richting Carla’s Garden verhuist, waar we heel lang zijn gebleven. Daar hebben we ook geluncht (heerlijk geroosterd brood met gesmolten kaas, tomaat en basilicum!). Omdat internet over het algemeen niet heel erg snel is heb ik over de paar dingen die ik wou doen toch heel lang gedaan, maar uiteindelijk kom je er wel, wat geduld is alleen vereist.. Een van de voornaamste dingen die ik wou doen (naast het posten van mijn “blog”) was het zoeken naar een stageplek voor de volgende periode. Iets definitiefs heb ik nog niet gevonden, wel genoeg ideeën! M., die die dag ook mee was, heeft mij aan heel veel ideeën geholpen voor fantastische stages, wellicht zijn dat wel meer dingen die ik wil doen als ik wat ouder ben, en dan gewoon als vrijwilliger. Als ik uiteindelijk iets definitiefs heb voor een stage horen jullie dat wel, voorlopig snuffel ik nog even verder
Anyway, die avond hebben we lekker daar gegeten (afwisseling van het eten van LSV), pizza! Helaas speelt het hoogteverschil toch in op je eetlust; meer dan een halve pizza kreeg ik niet weg. Eenmaal ‘s avonds terug in LSV bleek dat ik niet met 2, maar met 3 aapjes zou slapen. Mijn 2 baby’s werden vergezeld door een volwassen Howler Monkey, Canola, die was aangevallen door Maya. Canola was lichtelijk verstoten door de groep en kon niet buiten slapen. Die nacht was heel bijzonder. 2 aapjes was ik gewend, maar Canola besloot lekker horizontaal over mijn matras te gaan liggen, dat werkt natuurlijk niet. Na wat heen en weer schuiven kwamen we uiteindelijk tot een compromis; zij kreeg 2/3 van het kussen, ik moest het doen met de rest.
Inmiddels was Balu een stuk beter, zelfs zijn ontlasting begon normaal te worden! De volgende dag zijn we weer naar de brug voor de boomhut gegaan, waar we vrij lang hebben gezeten. Heerlijk om beide baby’s door de bomen te zien vliegen, en herkenning van andere Howler Monkeys begint al aardig te lukken. Helaas hadden we die dag pech en werd Paya gekidnapt door een van de Spider Monkeys. Dat was een lichtelijk traumatische ervaring voor haar, en er is maar weinig dat je dan kan doen naast wachten, wachten en nog eens wachten…
Gisteren begon Balu helaas weer met diarree, en niet zomaar diarree. Helaas moest ik dat ondervinden toen ik in de cabin was met M.. Het geluid dat voorbode is voor zijn diarree is niet leuk als hij op je schouders zit, en snel reageren is niet mogelijk, want als je het geluid hoort, is het al bezig. Diarree over mijn hele shirt heen dus, en in mijn nek en een deel van mijn staart, heerlijk! Balu meegenomen naar de wc’s in een poging om hem schoon te maken, maar blijkbaar was alleen ik de pineut, want Balu was zelf gespaard gebleven op een paar druppels op zijn staart na. Diarree over je heen is niet leuk, maar het is niets wat een goede wasbeurt en een lekkere douche niet op kunnen lossen.
Vandaag weer een dag vol diarree, maar gelukkig zijn we zelf wel gespaard gebleven. Canola slaapt inmiddels niet meer bij ons, afgelopen nacht overigens ook niet, omdat ze mij begon aan te vallen. Vicky’s theorie daarvoor was dat mijn haarkleur (die exact hetzelfde is als de Howler Monkeys) haar laat denken dat ik het alfa vrouwtje ben of iets dergelijks, en dat het een dominantie ding is. Hoe dan ook, met haar gaat het niet zo goed, maar ik geef haar niet de schuld daarvan. Ze is nu uit haar groep verstoten en zoekt constant mensen op. Canola was de eerste Howler Monkey die in het baby programma kwam, en is dus meer gewend om onder de mensen te zijn. Overigens is ze nog wel vrij jong, maar hard bijten kan ze toch wel. Er wordt nu naar een oplossing gezocht voor haar, wellicht wordt er een nieuwe groep gestart, waar Paya en Balu bij aan zouden kunnen sluiten, of anders wordt ze overgebracht naar een ander opvangcentrum. Ik geef voorkeur aan de 2e optie. Paya is zo geweldig met de andere Howler Monkeys, dat het zonde zou zijn om haar die kans te ontnemen.
Op dit moment lig ik lekker in mijn bed in Siquili, M. heeft de avond vrij, dus ik lig met de 2 baby’s in mijn nek. Nog even tijd voor een aflevering van Breaking Bad (waar ik pas net mee begonnen ben), en dan is het bedtijd! Gisteren heb ik de film ‘The Secret’ gezien, die raad ik aan iedereen aan. Het is niet zozeer een film, wellicht meer een documentaire, maar ik gok dat het boek ook de moeite waard is. Het geeft je een hele interessante kijk op het leven en op je gedachtes, iets wat ik hier zeker ga toepassen. Hopelijk gaat alles goed met jullie in Nederland, en kan ik jullie binnenkort mededelen dat zowel Paya als Balu er weer bovenop zijn. (Wat Paya betreft, die is sinds een paar dagen aan het overgeven.. Nu zit ik hier dus met 2 zieke baby’s ).
03/03/2014
Oh my god, eerste nacht in Siquili was een ramp! 2e nacht gelukkig niet, maar wat sliep ik gister slecht.. Het duurde al behoorlijk lang voordat Paya besloot dat het tijd was om te slapen (Yay, een stapelbed, een hele verdieping om te spelen!), maar tegen de tijd dat ik kon gaan slapen was de jeuk van de zandvliegen te erg geworden.. Plus, daar kwam nog eens bij dat ze niet zeker wisten of de rat weg was. Theoretisch gezien heb ik geen problemen met ratten, wel als ze mijn baby’s ziek(er) kunnen maken. Grootste deel van de nacht lag ik dus te luisteren naar wat er over het dak liep..
Ok, slecht geslapen dus, dan doe je toch gewoon een dagje rustig aan? Normaal gesproken geen probleem, maar gister was het nog carnaval hier in Bolivia. Voor zover ik weet niet het uitgedoste feest wat wij in Nederland kennen, wel een vrije dag voor iedereen hier, en dus een ultra drukke dag voor LSV. Dat hield in dat we met de baby’s geen kant op konden. Het was warm en zonnig, dus alle apen waren in de buurt, toeristen kwamen constant naar de baby’s toe, en Canola was een ramp. Die proberen we op het moment maar uit de buurt te houden want ze heeft zowel mij als M. al een paar keer flink gebeten..
Gelukkig had ik gisteren de avond vrij waardoor ik lekker in El Arca (de gemeenschappelijke ruimte hier) kon rondhangen. Normaal gesproken staat er al lang een film op als ik daar eenmaal ben, omdat ik als 2e moet eten als ik een avondje vrij heb. Dit keer niet, blijkbaar had niemand zin in een film, maar ik wel Tijd voor een Disney film dus! Film afgekeken en daarna lekker met een paar vrijwilligers nog even buiten gezeten voor een relaxte avond, prima!
Vandaag is weer een ramp. Of juist niet, ligt eraan hoe je het bekijkt. Het stortregent al sinds vanmorgen, waardoor we gedwongen worden om binnen te blijven. (Ook Paya en Balu houden niet van regen, dat scheelt dan weer). Dat maakt wel dat ik al aardig productief geweest ben vandaag en lekker aan mijn stageverslag heb kunnen werken. Vandaag is ook min of meer de laatste dag van M. . Zij begint vanaf morgen aan haar fotografie project, en C., die hier sinds vorige week is, gaat mij overdag helpen met de baby’s. Als het goed is komt daar over een week J. bij, een meisje dat hier al eerder vrijwilligster is geweest en toen ook het babyprogramma heeft gedaan, expertise, heel fijn!
Balu is inmiddels weer terug naar diarree, maar met zijn dieet wordt enorm gerommeld dus beter worden gaat ook niet op deze manier. Paya is gestopt met overgeven gelukkig, hopelijk blijft dat ook zo. Eens zien wat er vandaag nog gaat gebeuren!
06/03/2014
Weer wat interessante dagen achter de rug! Op het moment loopt er hier een journaliste rond uit New York die een documentaire aan het maken is over LSV voor Vicky. Hartstikke leuk natuurlijk, maar voor de camera staan is niet mijn sterkste kant. Gelukkig dacht zei daar anders over en was ze helemaal happy met het eindresultaat.
Vandaag heb ik heel veel foto’s kunnen maken, en met wat tips van M. zijn die foto’s heel goed gelukt! Ik kan niet wachten om ze thuis op een groot scherm te laten zien! (Beetje jammer dat ik dit jaar niet meer mee mag doen aan de WNF Photo Award, hier zitten zeker wat foto’s tussen die echt kans hadden gemaakt ). Dat heeft natuurlijk te maken met de mogelijkheden die ik hier heb, ik kan zo dicht bij alle dieren komen, die kans heb je nergens anders.
Met Balu gaat het op het moment aardig goed, zijn dieet was de afgelopen dagen stabiel dus we hadden geen diarree problemen! Wel een keer een plasprobleempje om 5 uur s ‘ochtends, in bed.. Haha, kan gebeuren toch?
Paya doet het geweldig, ze speelt enorm veel en springt van boom tot boom. Dat laatste brengt haar ook wel eens in de problemen, vandaag zelfs 2 keer, omdat we niet direct bij haar kunnen komen. Een van de spider monkeys (slinger apen in het Nederlands, laat ik jullie de vertaling eens geven ), Oliva, vind Paya ontzettend interessant en wil haar als haar eigen baby hebben. Dat houdt in dat ze Paya letterlijk uit de boom plukt en mee neemt naar een andere plek. Gelukkig krijgen we haar elke keer weer naar beneden, en naast dat het voor Paya af en toe wel eng is geeft het ook niet zoveel, maar leuk is het niet als je de verantwoordelijkheid hebt over haar en ze ineens verdwenen is. Morgen komt J. erbij, en hopelijk heb ik dan binnenkort weer een keer tijd om naar Coroico te gaan en wat activiteiten te ondernemen. Jullie horen het vanzelf weer!
09/03/2014
Voorlopig nog geen Coroico gepland, dus ik update jullie gewoon weer even op deze manier. J. is er inmiddels bijgekomen, maar heeft helaas niet meer verstand van zaken dan ik. Toch loopt alles aardig soepel, op wat ergernissen na. Paya heeft de afgelopen dagen aardig wat moeten verduren, meerdere keren ging Oliva, een van de slingerapen, er met haar vandoor.
De eerste avond dat J. bij ons sliep, sliepen beide baby’s bij haar. Slechtste nacht ooit, elke keer dat ik wakker werd was ik in paniek omdat de baby’s niet bij mij lagen. Je kan het een beetje vergelijken met een klein kind waar je knuffel van af pakt waar hij mee slaapt, vreselijk.. De volgende dag was ik ook echt kapot.
Vanavond krijgen we er nog een zorgenkindje bij: Owl Monkey Sandía. Een ontzettend schattig wezentje met een constante “glimlach” op haar gezicht. Sandía is nog vrij jong en wordt nog niet opgenomen in de groep, vandaar dat ze de komende tijd even met ons gaat doorbrengen. Niet op dezelfde manier als Paya en Balu, ze is namelijk een nachtdier. Ze zal overdag in een klein verblijfje zitten en s ‘nachts mag ze ons “huis” onveilig maken.
Balu’s gezondheid gaat nog steeds op en neer, ondanks het constante dieet dat we hem voeren. Hoe het met hem gaat aflopen; geen idee. Als deze toestand blijft doorgaan zal hij zich nooit kunnen redden in het wild. Paya doet het nog steeds prima, en is echt mijn kleine vriendinnetje.
Voor donderdag heb ik wel leuke plannen: Guns ’n Roses speelt namelijk ’s avonds in La Paz, en de bedoeling is om met een klein groepje vrijwilligers daar naartoe te gaan, ik ben benieuwd of dat gaat lukken! Nog beter zou zijn als ik wat vroeger zou kunnen gaan om wat te shoppen, maar dat zal waarschijnlijk niet lukken.. Morgen is de laatste dag van heel wat vrijwilligers, waaronder een aantal waarmee ik het erg goed kon vinden. Maar zo gaat het hier nou eenmaal, mensen komen en gaan, en hopelijk komen er in de plek van hen weer een heleboel leuke mensen terug.
Tijdens mijn vrije avonden kijk ik vaak films met de rest van de vrijwilligers, soms ook documentaires. Gisteren stond er een documentaire over Nelson Mandela op, en een tijdje terug “The Secret”. Beiden erg interessant, maar die tweede is een aanrader als je je manier van denken wil veranderen. Voor de mensen die niet zo van films houden; de film is gebaseerd op een boek.
Voor nu ga ik maar weer eens wat verder typen aan mijn stageverslag. Hopelijk kan ik morgen nog wat tijd doorbrengen met M. om goede foto’s te maken. Ik zal jullie snel weer updaten over hoe het hier gaat, en hoe het gaat met baby 3!
11/03/2014
Change of plan; La Paz donderdag gaat niet door, Guns ’n Roses speelt namelijk pas 12 april in La Paz. De 14e gaat mijn vlucht naar huis (‘s ochtends vroeg), dus de kans is groot dat ik de 12e naar La Paz ga en daar gewoon blijf. Voor volgende week heb ik geregeld dat ik met een vrijwilliger hier mee kan rijden naar La Paz, waarschijnlijk woensdagavond. Daar blijf ik dan slapen, om donderdag te shoppen, nog een nachtje te slapen, en vrijdag met Gravity terug naar beneden te komen. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar stiekem ben ik ook wel bang dat ik weer ziek word. Die kans ik overigens groot, La Paz ligt op 4000 meter hoogte.. Toch wil ik de uitdaging wel aangaan, ik zag in mijn paar uurtjes daar zoveel leuks, maar ik wou mijn taxichauffer niet lastig vallen met spullen kopen ;)
Gisteravond had ik een hele gezellig avond in El Arca, het was “afscheidsavond” van 3 vrijwilligers, en we hebben een hele tijd buiten gezeten met een gitaar. Een van de vrijwilligers die nu naar La Paz is (waar ik volgende week dus mee ga shoppen), heeft echt een prachtige stem waar ik enorm jaloers op ben! Zelf zingen durf ik niet aan, maar ik heb wel enorm genoten van de andere vrijwilligers.
Op het moment is het aardig hard aan het regenen, vandaar dat ik dus met de andere 2 mama’s in Siquili zit, lekker warm en droog. Sandía zit overdag in haar verblijfje, dus die zien we niet veel, alleen s ’avonds terug het huis in komen is een hele gebeurtenis. Het is een geweldig diertje, en ze weegt bijna niks!
Gisteren heb ik mijn stageverslag (voor zover ik het tot nu toe gemaakt heb) op een USB stick aan Vicky gegeven, ik ben benieuwd wat ze er van vind. Wat betreft mijn Spaans: basis Spaans snap ik wel, maar gecompliceerde zinnen of te snel gesproken Spaans kan ik nog niet volgen. Ik zit er over na te denken thuis alsnog een cursus te volgen, zodat ik het op de juiste manier kan spreken en schrijven. Wanneer ik Spaans lees doet het me heel erg denken aan Frans, alleen de uitspraak is heel anders, dat is wel wennen. Vorige stageperiode probeerde ik namelijk Frans opnieuw te leren, en dat zit toch nog aardig goed in mijn hoofd.
Wellicht dat ik morgen naar Coroico kan, als het weer wat beter is. Ook afhankelijk van mijn mede-mama’s. 5 A4tjes vol tekst gaat namelijk aardig veel worden om op Facebook te zetten. Ik hoop dat het voor jullie toch nog interessant is om te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
