#2 Icepacks en zalfjes..

Ten tijde van het schrijven van mijn vorige verhaal had ik er welgeteld één ‘normale’ velddag opzetten. Tot nu toe heb ik er twee werkweken opzitten. Van maandag tot en met donderdag zijn we in het park om gedragsobservaties uit te voeren. Daarvoor moeten we elke dag vroeg opstaan; om 6 uur opent het park en om 6 uur moeten we het park weer uit zijn. Op die dagen hebben we dus weinig vrije tijd en ligt de focus echt op het werk. Vroeg opstaan moet nog even wennen, vroeg naar bed gaan lukt al goed. Na een dag van 12 uur veldwerk ben je moe genoeg om vroeg te gaan slapen ;-)

In de tijd tussen scans wanneer de apen hun ‘siësta’ hebben, heb ik vaak de tijd om wat te lezen. Inmiddels ben ik al aan mijn 5e boek hier bezig.. Wellicht dat ik die tijd beter zou kunnen besteden aan het leren van Spaans, dat heb je hier namelijk wel nodig. Er zijn maar zeer weinig Mexicanen die daadwerkelijk Engels spreken. Wellicht dat als ik uiteindelijk Spaans spreek, dat ik me dan ook wat meer ‘thuis’ ga voelen hier in Mexico. Dat is op dit moment nog echt niet het geval, wellicht dat dat nog gaat komen.

Zoals ik al zei beginnen we elke dag om 6 uur. Elke maand wordt er een andere groep gevolgd, op dit moment ben ik dus enkel nog met een en dezelfde groep bezig geweest; ‘Pakal’. Deze groep bestaat uit 2 volwassen mannetjes, 3 volwassen vrouwtjes en 2 juveniele vrouwtjes. Zodra we de groep gevonden hebben (op basis van locatie van het eind van de vorige dag of op basis van het gebrul) kan de dag beginnen. Elke 15 minuten voeren we een ‘group scan’ uit waarbij alle gedragingen van de individuen van de te bestuderen groep genoteerd worden in de data telefoon. Tegelijkertijd worden er GPS punten genomen, bomen gemarkeerd, en worden de ‘routes’ die de apen nemen genoteerd i.c.m het ‘brulgedrag’ en nog veel meer. Gelukkig hoef ik dat niet allemaal in mijn eentje te doen maar heb ik een multicultureel team om mij heen om mee samen te werken. Puur voor de nostalgie (oké, en om de anonimiteit van mijn collega’s te waarborgen) houden we het voor de namen weer bij de eerste letters. Te beginnen met S; een Vlaamse dame die het project hier min of meer runt. Zij heeft mij opgehaald van het vliegveld en overziet de verzamelde data. Dan is er E; de Mexicaanse assistente die echt álles lijkt te kunnen. Met een blik op een aap kan zij vertellen welke aap dat is. Dat zou niet zo heel moeilijk zijn, was het niet om het feit dat ze het grootste deel van de tijd hoog in de bomen doorbrengen waardoor identificeren zelfs met een goede verrekijker nog behoorlijk lastig is. Dan hebben we B; hij heeft biologie gestudeerd aan de universiteit van Antwerpen en deelt samen met mij de Nederlandse taal hier in het huis. Stiekem toch wel fijn om af en toe gewoon Nederlands te kunnen praten ;-). De laatste ‘deelnemer’ van het project is A; zij komt uit Engeland en is een heel spontaan en enthousiast meisje waar ik het goed mee kan vinden. Prima vervanging voor M; het Engelse meisje waar ik de eerste week mijn kamer deelde. Ten slotte loopt hier in huis ook nog F rond. Hij is van Mexicaanse afkomst maar studeert in Amerika, hij doet zijn PhD hier in het park maar werkt niet samen met ons project.

Het project is heel interessant, maar ook vrij eenzijdig; de dagen lopen een beetje in elkaar over doordat elke dag dezelfde taken uitgevoerd moeten worden. Het identificeren van alle individuen van de groep heb ik nog wel moeite mee; allemaal naast elkaar zijn ze best wel uit elkaar te houden, maar vanaf veertig meter afstand is het lastig te zien welke aap nu een grotere schaamstreek heeft of een uitstekende insectenbult heeft. Dat maakt dat ik nu nog een beetje het idee heb dat ik voor spek en bonen mee doe. De hele dag omhoog kijken is iets waaraan je lichaam ook niet zomaar gewend is; mijn nek heeft nog even de tijd nodig om spieren te ontwikkelen.

De jungle is wel een zeer leuke werkplek; we worden continu omringt door vrolijk gekleurde vogels, maar ook door veel insecten. Hele mooie insecten, maar ook insecten die ons wel zien zitten. Muggen & vliegen zijn niet eens het grootste probleem hier; mijten wel. Tenminste, zo worden ze genoemd; pietluttige kleine beestjes die met het blote oog nauwelijks zichtbaar zijn. Qua beten doen ze echter niet onder voor muggen; sterker nog, ik geef een sterke voorkeur aan muggenbeten dan aan wat het dan ook is waar ik nu mee bedekt ben. Herinneren jullie de foto nog die ik destijds in Bolivia plaatste van mijn armen bedekt met beten van sandflies? Zoiets dus, vermenigvuldigd met tien (de besmettelijke-ziekte-look)en een jeukfactor die niet te beschrijven is. DEET of een ander insectenwerend middel lijkt ze niks te doen, en ook de beten zelf zijn nauwelijks te ‘behandelen’. De beste oplossing die ik tot nu toe heb is om een ice pack erop te leggen om de huid gevoelloos te maken. Vandaar de titel van deze blog. Gelukkig zitten de meeste beten op plekken die normaal bedekt zijn, dus ze vallen gelukkig niet heel erg op.

Voor morgen wordt dat een ander verhaal; morgen ga ik namelijk samen met huisgenootjes naar Aqua Azul; de prachtige watervallen hier in de buurt. Daar is ook gelegenheid om te zwemmen, dus dan gaan de kleertjes vanzelfsprekend uit. De dag daarna ga ik met huisgenote A naar de ruïnes hier in Palenque. Alle vervallen ruïnes zijn al mooi om te zien, maar de ‘echte’ ruïnes zijn natuurlijk dé toeristische trekpleister van Palenque. Hopelijk kan ik daar een paar mooie plaatjes schieten.

Over plaatjes schieten gesproken; voordat ik richting Mexico vertrok heb ik van mijn twee lieve broers & aanhang een trailcam gekregen. In eerste instantie was het even afwachten of ik daadwerkelijk toestemming zou krijgen om hem op te hangen, maar die heb ik inmiddels gekregen! Aankomende maandag ga ik hem hopelijk op een goede positie, wat verder de jungle in, kunnen ophangen. Met een beetje geluk kan ik dan een van de vele zoogdieren die hier zitten op de foto zetten. Het grootste deel van de dieren hier zijn namelijk nachtdieren wat maakt dat ze overdag zo goed als onvindbaar zijn. Om even een paar voorbeeldjes te noemen van de ‘bijzondere’ dieren die hier in het park te vinden zijn; de jaguarundi, de grison, de tayra, de rolstaartbeer, de Midden-Amerikaanse katfret, twee verschillende soorten miereneters en het Mexicaans wolharig grijpstaartstekelvarken! Dat is echter nog maar een klein deel van de lijst, in totaal staan er 32 zoogdieren op waar de vleermuizen nog niet bij gerekend zijn.

Gelukkig heb ik een behoorlijk lange tijd voor de boeg om al deze zoogdieren te fotograferen, maar een groot deel van deze dieren zullen zich niet voor de camera laten zien tenzij ik deze ergens heel hoog in een boom zou monteren.

Volgend weekend staat er nog een zeer leuke uitstap op de planning; Calakmul! Hoewel het wellicht klinkt als een plaatsnaam die zomaar in een van de Tolkien boeken had kunnen verschijnen, is dit een vestigingsstad van de Maya’s. (Een van) de grootste tempel(s) staat hier. Voor wie de tijd heeft om de plaatsnaam even te google’en kan genieten van een paar mooie plaatjes. Zo niet, dan hoop ik jullie na volgend weekend te kunnen verblijden met hele mooie foto’s :-) Tot dan!