Gambia, dag 2 & 3

Een luide knal maakte ons vanochtend wakker, was dat op onze deur? Ik wou al weer bijna gaan liggen, totdat ik me besefte dat ik me uitgerust voelde.. Té uitgerust, want we zouden om half 8 opstaan, maar mijn wekker was nog niet afgegaan.. Lichtelijk suf liep ik naar mijn iPod toe die als wekker diende, om tot de conclusie te komen dat het al 9 uur was, de tijd dat we dus voor al aangekleed en al klaar hadden moeten staan om te vertrekken.. Crap.

Tsja, dat was dus niet zo lekker wakker worden vanochtend, maar gelukkig waren er andere klasgenootjes die “gewoon” te laat waren, waardoor we zelfs nog de tijd hadden om wat bananen en wat brood naar binnen te werken als ontbijt. Gelukkig maar, want de energie die we daarvan kregen hadden we hard nodig voor de rest van de dag.
Gisteren hebben we redelijk kunnen uitslapen, want we hoefden pas om 10 uen eerur klaar te staan voor vertrek naar Bijilo Forest, ook wel “Monkey Park” genoemd. Daar aangekomen deed die 2e naam al meteen eer aan, want de eerste groene meerkatten kwamen al op ons afgerend. Ondanks het grote bord bij de ingang met de duidelijke boodschap “please don’t feed the monkeys” kwamen we al snel al groepen toeristen tegen met zakjes pinda’s en nootjes. Daar moesten we dan maar even doorheen kijken, want de rest van het park was wel heel mooi. Ik heb nog nooit spijt gehad van de aankoop van mijn camera, maar als ik hem hier niet bij had gehad, dan was dat echt zonde geweest. Al vanaf de eerste meters in het park heb ik prachtige plaatjes kunnen schieten van de groene meerkatten. Even later ook nog wat foto’s van vogels en reptielen, maar de zoogdieren blijven bij mij favoriet. Midden in het bos kwamen we zelfs rode colobus apen tegen. Voor ons vertrek naar Gambia had ik enkele doelen gesteld van dingen die ik in ieder geval wilde fotograferen, en de rode colobus apen waren daar zeker een van. Toen ik die eenmaal (zelfs in close-up) gefotografeerd had, was ik enorm gelukkig! Helaas laat de internet verbinding het hier niet toe om grote hoeveelheden foto’s te uploaden, maar ik ga zeker een poging wagen om een dezer dagen toch wat foto’s op Facebook te gooien.

Eenmaal terug uit Bijilo Forest hadden we een flink aantal uren vrije tijd, waar we allemaal dankbaar gebruik van maakten door een verfrissende duik in het zwembad te maken. Helaas moet ik met mijn ultralichte huid altijd oppassen in de zon, maar gelukkig heb ik het tot nu toe nog voor elkaar gekregen om niet te verbranden. Toen het eenmaal avond werd zijn we met de jeeps richting Senegambia road gereden om door in een lokaal restaurantje te eten, en lekker dat het was! Van tevoren waren al onze gerechten al genoteerd, zodat het al klaar zou staan, maar uiteindelijk kregen we een aantal grote schalen op de tafel, waar we elk ons eten uit konden opscheppen. Perfect, want dan hoef ik me ook niet te schamen als ik mijn eten niet op krijg. Dat is denk ik iets wat aan het klimaat ligt, want dat heb ik op zo’n beetje elke warme plek, dat ik helaas maar weinig kan eten ook al is het heerlijk. Na het eten zijn we met een aantal nog naar de supermarkt geweest. Niet dat we echt dingen nodig hadden, maar koekjes en chips gaan er natuurlijk altijd wel in hè?
Eenmaal terug bij het hotel was het al een stuk later. Na nog even aan de bar te hebben gehangen ging ik er eigenlijk van uit dat iedereen wel zo’n beetje richting hotel kamer zou gaan. Toen ik eenmaal zelf al in bed lag, lenzen uit, pyjama aan, kwam mijn kamergenootje de kamer op met de mededeling dat er nog een aantal mensen richting het strand gingen. Pyjama dus weer uit en kleren aan, lenzen in & gaan maar! Met een van onze gidsen hebben we een mooie wandeling over het strand gemaakt, waar we nog een vrij vers aangespoelde kogelvis vonden en een flink aantal spookkrabben. Na een kleine wandeling zijn we uiteindelijk toch maar teruggekeerd naar het hotel, want de volgende dag moesten we dus om 9 uur klaar staan.

Vandaag dus, toen onze wekker niet afging. Gelukkig zonder dramatische consequenties, want we hadden nog ruim tijd. Na een klein stukje rijden (met onderweg nogmaals de zwaaiende kindjes etc.) kwamen we aan bij Kotu Creek, waar we met zijn allen een wandeling hebben gemaakt op zoek naar enkele bijzondere vogels, en een zéér zeldzame skink. Enkele klasgenootjes zouden de skink uiteindelijk gezien hebben, maar hebben er helaas geen foto’s van kunnen maken.

Terug in het hotel hebben we met z’n allen pizza gegeten, waarna een klasgenoot besloot terug te gaan naar een plek waar hij gisteren al was geweest. Gisteren in de supermarkt had hij al een aantal voetballen gekocht om uit te delen aan de kindjes die in die buurt woonden, naar wat Pa (een van onze gidsen) ons vertelde, waren dat bijna allemaal kindjes van de Wolof stam (daar mogen jullie lekker google voor gebruiken als dat interessant is :) ). Eenmaal daar kwamen er kindjes in groepen (de meeste al lachend en giegelend) op ons afgerend, het typische beeld dat iedereen zo’n beetje kent van Afrikaanse kindjes. Na even te wachten op nog wat andere kindjes begonnen we te lopen richting het voetbalveld. Nog geen 10 seconden later hadden ik en een klasgenootje beiden al een kindje aan de hand, heerlijk toch! Na een half uur (in de hitte) gespeeld en gevoetbald te hebben met de kinderen besloten we dat het toch weer tijd was om terug richting hotel te gaan. Tientallen keren handjes schudden en “Thank you so much” verder gingen we dan toch weer terug naar het hotel, waar ik nu dus nog even van het laatste half uurtje vrije tijd zit te genieten. Voor vanavond is het de bedoeling dat we de trailcams gaan testen zodat we die een dezer dagen kunnen gaan gebruiken in de verschillende parken hier in de omgeving. Hoe dat verder afloopt, dat horen jullie een volgende keer weer, ik ga nog even van de zon genieten!